Πρόσθετες χρεώσεις αεροπορικών εταιρειών: Το ΔικΕΕ αποφασίζει για τη νομιμότητα των χρεώσεων αποσκευών

Το ΔικΕΕ δημοσίευσε την απόφασή του στην υπόθεση C-487/12 σχετικά με τη νομιμότητα των πρόσθετων χρεώσεων που επιβάλλουν οι αεροπορικές εταιρείες για τη μεταφορά αποσκευών. Το Δικαστήριο έκρινε ότι οι χρεώσεις αυτές είναι νόμιμες για τις ελεγμένες αποσκευές, δηλαδή αυτές που παραδίδονται στον αερομεταφορέα, αλλά παράνομες για τις χειραποσκευές.

Η υπόθεση αφορούσε τη συμφωνία με το ενωσιακό δίκαιο μιας ισπανικής διάταξης που υποχρεώνει τους αερομεταφορείς να μεταφέρουν τις αποσκευές των επιβατών δωρεάν. Οι εφαρμοστέες ενωσιακές διατάξεις είναι τα άρθρα 22 και 23 του Κανονισμού (ΕΚ) αρ. 1008/2008, οι οποίες καθιερώνουν την ελευθερία τιμολόγησης και τη διαφάνεια των χρεώσεων που επιβάλλονται στους επιβάτες. Οι αερομεταφορείς οφείλουν να συμπεριλαμβάνουν στην τιμή του εισιτηρίου όλες τις χρεώσεις που είναι αναπόφευκτες κατά τη στιγμή της κράτησης. Πρόσθετες παροχές έναντι αμοιβής πρέπει να μην είναι προεπιλεγμένες και να επεξηγούνται επαρκώς. Συνεπώς, ο πυρήνας της υπόθεσης ήταν το αν οι χρεώσεις αποσκευών είναι αναπόφευκτες.

Το ΔικΕΕ υπογράμμισε κατ’ αρχάς το σκοπό των ενωσιακών διατάξεων που είναι η παροχή δυνατότητας στους καταναλωτές να συγκρίνουν τιμές. Έπειτα το Δικαστήριο έλαβε υπ’ όψιν του τις διαφορετικές πρακτικές των αεροπορικών εταιρειών ως προς τη χρέωση των αποσκευών, που αποτελούν μια οικονομική πραγματικότητα. Υπάρχουν εισιτήρια σε χαμηλότερες τιμές, που δεν συμπεριλαμβάνουν τη μεταφορά ελεγμένων αποσκευών και κάποιοι επιβάτες προτιμούν να ταξιδεύουν έτσι προς εξοικονόμηση χρημάτων. Ως εκ τούτου, το τίμημα μεταφοράς ελεγμένων αποσκευών δεν αποτελεί αναπόφευκτο κόστος για τον επιβάτη. Επιπλέον, η διαχείριση των ελεγμένων αποσκευών συνεπάγεται πρόσθετη ευθύνη και κόστος για τον αερομεταφορέα. Άρα, οι πρόσθετες χρεώσεις για τη μεταφορά τέτοιων αποσκευών είναι επιτρεπτές από το ενωσιακό δίκαιο.

Εντούτοις, δεν ισχύει το ίδιο για τις χειραποσκευές, που περιέχουν απαραίτητα προσωπικά αντικείμενα του επιβάτη. Έτσι η δυνατότητα μεταφοράς τέτοιων αποσκευών είναι μια αναγκαία παράμετρος του αεροπορικού ταξιδίου. Εξάλλου, στις περιπτώσεις αυτές ο αερομεταφορέας δεν αναλαμβάνει την κατοχή του πράγματος και δεν προσφέρει κάποια πρόσθετη υπηρεσία στον επιβάτη. Επομένως, το ενωσιακό δίκαιο απαγορεύει την επιβολή πρόσθετων χρεώσεων για τις χειραποσκευές.

Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι το ΔικΕΕ επικαλέστηκε και τη διεθνή Σύμβαση του Μόντρεαλ του 1999 (άρθ. 17 §2), που αποτελεί ενωσιακό δίκαιο και θεσπίζει διαφορετικά όρια και προϋποθέσεις για την ευθύνη του αερομεταφορέα σχετικά με ελεγμένες και μη ελεγμένες αποσκευές.