Επιστημονική προσέγγιση στις πηγές του Διεθνούς Αεροπορικού Δικαίου. Η διάκριση σε Δημόσιο και Ιδιωτικό Διεθνές Αεροπορικό Δίκαιο. Μέρος Α΄.

Το Διεθνές Αεροπορικό Δίκαιο συνιστά ένα νέο μόρφωμα κανόνων δικαίου που ρυθμίζει τις διεθνείς μεταφορές, εκείνες που εκτελούνται με την χρήση του αεροπλάνου ή αεροσκάφους, και εντάσσεται στα ευρύτερα πλαίσια του Διεθνούς Μεταφορικού Δικαίου, καθώς επίσης και στα πλαίσια τόσο του Εμπορικού Δικαίου όσο και του Δικαίου των Διεθνών Συναλλαγών (Droit International Aérien, International Transport Law, International Aviation Law).

Η ίδρυση και δραστηριότητα Περιφερειακών Ευρωπαϊκών Οργανισμών για την ρύθμιση της ασφάλειας των κοινοτικών αερομεταφορών.

Με την Σύμβαση των Βρυξελλών που υπεγράφη το έτος 1960, ιδρύθηκε στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), η Ευρωπαϊκή Οργάνωση για την Ασφάλεια της Εναερίου Κυκλοφορίας, για την οποία γίνεται η χρήση του όρου «EUROCONTROL».

Εννοιολογική προσέγγιση στην «διεθνή» αεροπορική μεταφορά επιβατών, αποσκευών και εμπορευμάτων

Η αεροπορική μεταφορά προσδιορίζεται στη μεταφορά εκείνη των επιβατών και των αποσκευών τους, καθώς και σε εκείνη των εμπορευμάτων (αεροπορικό φορτίο / air cargo), η οποία εκτελείται με αεροσκάφος, έναντι καταβολής συμφωνημένης αμοιβής, άλλως ορισμένου χρηματικού αντιτίμου που καταβάλλεται στον αερομεταφορέα προς εκτέλεση της συμφωνημένης αερομεταφοράς. Το σύνολο των διεθνών αερομεταφορών ρυθμίζεται από την Διεθνή Σύμβαση του Μόντρεαλ (1999) και το Σύστημα Κανόνων της Βαρσοβίας (1929), ενώ στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ενωσιακού Δικαίου, οι κοινοτικές αερομεταφορές επιβατών και αποσκευών ρυθμίζονται από την ΔΣ του Μόντρεαλ (1999) και από ένα υποσύνολο ευρωπαϊκών κανονισμών (βλ. σχετικά ΚανΕK 261/2004 περί δικαιωμάτων επιβατών κλπ). Αναφορικά με την κοινοτική αερομεταφορά εμπορευμάτων, εκείνη εξακολουθεί να ρυθμίζεται από το εθνικό δίκαιο των κρατών - μελών της ΕΕ (στην Ελλάδα βλ. σχετικά Κώδικα Αεροπορικού Δικαίου).